Nasze dzieci
polski film z 1948 r. w reżyserii Natana Grossa / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Nasze dzieci?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Nasze dzieci (jid. אונדזערע קינדער Undzere kinder[1]) – polski dramat filmowy z 1948 w reżyserii Natana Grossa. Film opowiada o grupie dzieci ocalałych z Zagłady Żydów, które znalazły się pod opieką żydowskiego sierocińca w Helenówku. Składają u nich wizytę dwaj żydowscy komicy Szymon Dżigan i Izrael Szumacher (w rolach samych siebie). Tematem filmu jest nieadekwatność przedstawienia filmowymi środkami artystycznymi skrajnie traumatycznych przeżyć wojennych.
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji |
1948 |
Data premiery |
1951 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
80 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Natan Gross |
Główne role |
Szymon Dżigan |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia |
W. Ulanowski |
Montaż |
J. Kreiterman |
Nasze dzieci, nakręcone metodą paradokumentalną, nie zostały dopuszczone do szerszego wyświetlania w komunistycznej Polsce, a sam Natan Gross musiał wyemigrować do Izraela. W 1951 roku film miał premierę w Izraelu, jednak szybko został zdjęty z ekranów. Nasze dzieci zostały udostępnione szerszej publiczności po rekonstrukcji w 1991 roku, zyskując ostatecznie opinię ostatniego pełnometrażowego polskiego filmu fabularnego w języku jidysz.