Nazwy państw
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nazwy krajów (nazwy państw) charakteryzują się niejednorodną strukturą słowotwórczą (to znaczy, że nie tworzą jednolitego typu). Stanisław Urbańczyk wyróżnia trzy sposoby ich generowania: od nazw narodowości, od spolszczonych nazw obcych oraz od innych nazw (bez jasnych motywacji etymologicznych).
- Nazwy krajów pochodzące od nazw narodowości, np. Niemiec – Niemcy, Węgier – Węgry, Czech – Czechy, Włoch – Włochy.
- Nazwy krajów pochodzące od nazw obcych – występuje charakterystyczny formant słowotwórczy: -ja(-ia), który świadczy o zapożyczeniu nazw z języka obcego (np. z łaciny, języka francuskiego itd.) i ich spolszczeniu (np. Chorwacja, Grecja, Szwecja, Hiszpania, Irlandia, Islandia itd.).
- Nazwy krajów pochodzące od nazw obcych, np. zapożyczeń bezpośrednich (Ukraina, Saint Lucia, Chile), przyswojeń odznaczających się różnym stopniem modyfikacji i dostosowania formy podstawowej do obecnej (bezpośrednie, pośrednie z innych języków, bez jasnych motywacji etymologicznych itp.)[1].