Neoscholastyka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Neoscholastyka – nurt filozoficzny odnawiający filozofię scholastyczną. Współczesna neoscholastyka zapoczątkowana została encykliką Leona XIII – Aeterni Patris. Leon XIII wezwał do zaangażowania się katolików w pracę filozoficzną i przyjęcie w niej jednego wzorca - scholastyki, w szczególności w formie nadanej przez Tomasza z Akwinu.
Neoscholastyką nazywa się także wcześniejsze formy odradzające filozofię scholastyczną w epoce nowożytnej[1].