Obol
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Obol (stgr. ὀβολός obolós, lm. ὀβολοί oboloí; łac. obolus) – drobna moneta obiegowa, w starożytnej Grecji równa 1/6 części drachmy. W Europie we wczesnośredniowiecznym mennictwie karolińskim odpowiadała połowie denara, stanowiąc 1/480 część funta[1].
Ten artykuł dotyczy monety. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
W przenośni termin ten funkcjonuje jako określenie drobnego datku (rzucić obol)[2].