Określoność (językoznawstwo)
cecha grupy rzeczownikowej pozwalająca na odróżnienie informacji znanych od nieznanych / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Określoność – cecha semantyczna frazy rzeczownikowej, odróżniająca desygnaty (sensy) w danym kontekście identyfikowalne (fraza określona) od nieidentyfikowalnych (fraza nieokreślona)[1][2]. Poszczególne języki wyrażają określoność na różne sposoby, np. poprzez wybór odpowiedniego określnika (np. angielski[3]), formy fleksyjnej (np. węgierski[4]), kombinację obu tych sposobów (np. niemiecki[5]) lub zmianę kolejności elementów w zdaniu (np. polski[6] ). W niektórych językach, np. w japońskim, określoność nie jest wyrażana wcale; o tym, czy fraza jest określona bądź nie, decyduje kontekst[7] .