Opatrunek
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Opatrunek – struktura ochraniająca ranę lub skaleczenie przed środowiskiem zewnętrznym i zapobiegająca dalszemu zakażeniu. Opatrunek może nie tylko osłaniać ranę, ale również zawierać substancje lecznicze, które działają przeciwbakteryjnie lub przyspieszają gojenie.
Ten artykuł od 2010-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Często jako opatrunek używa się kompresów gazowych. Opatrunki można podzielić na wiele grup, ze względu na zastosowanie i właściwości.
Wszystkie opatrunki są fabrycznie sterylizowane (następuje zabicie wszystkich bakterii). Sterylizację dzielimy na dwa rodzaje: chemiczną i radiacyjną. Chemiczna polega na potraktowaniu opatrunku w sterylizatorze toksycznym gazem (tlenkiem etylenu). Radiacyjna wykorzystuje promieniowanie jonizujące. Obok symbolu STERILE umieszcza się odpowiednio – tlenek etylenu: EO (od ang. ethylene oxide), a dla promieniowania jonizującego – R (od ang. radiation).
Watę jako środek opatrunkowy zastosował po raz pierwszy na świecie polski chirurg Ludwik Bierkowski[1].