Order Królewski Hiszpanii
order Hiszpanii pod władzą Józefa Bonaparte / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Order Królewski Hiszpanii (hiszp. Orden Real de España)[1] – order ustanowiony 20 października 1808 przez Józefa Bonaparte jako króla okupowanej Hiszpanii i przyznawany za zasługi cywilne, a od 1809 również wojskowe[2]. Nadawany był przez niego w latach 1808–1813 jako odznaczenie państwowe, a także jako order domowy aż do jego śmierci w 1844[3].
Awers II kl. i gwiazdy I i II kl. | |||
Awers i rewers III kl. | |||
Baretka | |||
Ustanowiono |
20 października 1808 | ||
---|---|---|---|
Wycofano |
1813/1844 | ||
Dewiza |
„VIRTUTE ET FIDE” | ||
Powyżej | |||
Powiązane |
inne ordery ery napoleońskiej: | ||
|
Order był przyznawany Francuzom oraz Hiszpanom, którzy opowiedzieli się po stronie francuskiej. Przez hiszpańskich patriotów nazywany był szyderczo „Krzyżem z Bakłażana” (Cruz de la Berenjena)[3].
Podzielono go na trzy klasy:
- Krzyż Wielki (Grandes Bandas/Grands Croix),
- Komandor (Comendadores/Commandeurs),
- Kawaler (Caballeros/Chevaliers)[2].
Odznaka orderu była wzorowana na Orderze Obojga Sycylii, miała kształt pięciopromiennej gwiazdy, emaliowanej na czerwono, pośrodku której na awersie widniał lew stolicy Aragonii i dewiza „VIRTUTE ET FIDE” („męstwu i wierności”), a na rewersie wieża Kastylii i napis: „JOS• NAP• HISP• ET IND• REX INST•” („Józef Napoleon król Hiszpanii i Indii ustanowił”). Odznaka była mocowana do ciemnoczerwonej wstęgi lub wstążki[3].
Noszony był przez władcę poniżej Orderu Złotego Runa.