Pd3
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pd3 – polskie oznaczenie na PKP parowozu pospiesznego serii S5¹ (pierwotnie S5) kolei pruskich, produkowanego w latach 1900–1903 w dwóch nielicznych odmianach. Parowóz posiadał czterocylindrowy sprzężony silnik parowy na parę nasyconą i układ osi 2'B (2-2-0). Po I wojnie światowej na polskich kolejach był użytkowany jeden egzemplarz serii Pd3. Podobna do niego była seria lokomotyw S5 niemieckich kolei Alzacji-Lotaryngii.
Szybkie fakty Producent, Lata budowy ...
Parowóz serii A18 (S5) kolei Alzacji-Lotaryngii | |
Producent | |
---|---|
Lata budowy |
1900–1904 |
Układ osi |
2'B n4v (2-2-0) |
Wymiary | |
Masa służbowa |
54 / 52,8 t[1]. |
Masa przyczepna |
32 / 31,4 t[1] |
Długość z tendrem |
17 550 / 17 620 mm[1] |
Rozstaw osi skrajnych |
7450 / 7500 mm[1] |
Średnica kół napędnych |
1980 mm[1] |
Średnica kół tocznych |
1000 mm[2] |
Napęd | |
Trakcja |
parowa |
Ciśnienie w kotle |
14 at[1] |
Powierzchnia ogrzewalna kotła |
122 / 119 m²[1] |
Powierzchnia przegrzewacza |
brak |
Powierzchnia rusztu |
2,3 /2,27 m²[1] |
Średnica cylindra |
2 × 340/530 mm / |
Skok tłoka |
640 / 600 mm[1] |
Parametry eksploatacyjne | |
Maksymalna siła pociągowa |
6400 kg[2] |
Prędkość konstrukcyjna |
100 km/h[1] |
Zamknij