Piotr Kmita (zm. 1409)
wojewoda krakowski i sandomierski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Piotr Kmita z Wiśnicza herbu Szreniawa (ur. w 1348, zm. w 1409) – wojewoda krakowski (1406–1409), sandomierski (1401–1406); kasztelan lubelski (1385–1401); starosta; sanocki (1391–1398), łęczycki i sieradzki.
Ten artykuł dotyczy wojewody krakowskiego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Szreniawa | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
1348 |
Data śmierci |
1409 |
Ojciec | |
Matka |
Katarzyna |
Jego ojcem był Jan Kmita (ur. ok. 1330, zginął w 1376 w Krakowie) – starosta sieradzki, krakowski, generalny ruski, i Katarzyna Kmita.
Piotr Kmita był właścicielem Hyżnego terenów Dynowa, po jego śmierci odziedziczył je jego syn Piotr Lunak Kmita, który ożenił się Zofią Rzeszowską (1430–1448), i w 1429 roku wydał w Dynowie dokument dotyczący lokalizacji wsi Kąkolówka.
Miał z nią m.in. syna Jana Kmitę (z Wiśnicza), który ożenił się z Barbarą Wątróbką i Mikołaja Kmitę, który poślubił Małgorzatę Michałowską Kurozwęcką, a z żoną Hanną Piotra Lunaka Kmitę – podczaszego sandomierskiego (zm. 1430 r.), ożenionego z Katarzyną Rzeszowską.
Jego wnukiem był Dobiesław Kmita i Jan Kmita – synowie Mikołaja Kmity kasztelana przemyskiego i Małgorzaty Michałowskiej Kurozwęckiej.
W 1401 roku był sygnatariuszem unii wileńsko-radomskiej[1].