Plac Łubiański w Moskwie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Plac Łubiański (ros. Лубянская площадь) – plac w centrum Moskwy. Znany przede wszystkim z budynku stanowiącego od 1917 siedzibę służb specjalnych (obecnie FSB, wcześniej KGB i NKWD oraz Czeka) i nazywanego od nazwy placu Łubianką.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miasto wydzielone | |||
Długość |
177 m | ||
55°45′34″N 37°37′37″E | |||
|
Nazwa placu pojawia się w dokumentach historycznych po raz pierwszy w 1480, kiedy to Iwan III Srogi osiedlił w tym rejonie miasta wychodźców z Nowogrodu Wielkiego. Nazwali oni tę część Moskwy „Łubianką” od dzielnicy „Łubianickiej” w Nowogrodzie[1].
W 1926 plac nazwany został oficjalnie placem Dzierżyńskiego. Jego pomnik stał w centrum placu od 1958 do października 1991, kiedy to został przeniesiony przy aplauzie tłumów do „Parku Sztuki” koło parku Gorkiego. Wielokrotnie ponawiano starania o powrót pomnika przed gmach Łubianki[2][3].
30 października 1990 na skraju placu odsłonięto z inicjatywy Stowarzyszenia „Memoriał” tzw. Kamień Sołowiecki, upamiętniający ofiary represji i gułagu w ZSRR[4].
Pod placem Łubiańskim znajduje się otwarta w 1935 stacja metra linii Sokolniczeskiej pod nazwą „Łubianka” (do 1990 nosiła ona nazwę „Dzierżyńska”)[5].