Pobóg (herb szlachecki)
Polski herb szlachecki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Pobóg (herb szlachecki)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Pobóg (Pobodze, Pobog, Pobożanie, Pobożanicz, Pobożany, Pobożenie, Pobożeny) – polski herb szlachecki, noszący zawołanie Pobodze. Występował głównie na Mazowszu oraz w ziemi krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej, łęczyckiej i poznańskiej[1]. Najznamienitszym rodem herbu Pobóg są Koniecpolscy. Członkowie tego rodu piastowali urzędy m.in. hetmana, kasztelana, wojewody. Inne znaczniejsze rodziny pieczętujące się Pobogiem i mające w swych szeregach posłów lub senatorów to też m.in. Rzyszczewscy, posiadający od połowy XIX wieku tytuł hrabiowski, Kossobudzcy, Ruszkowscy, Rokszyccy i Tołoczkowie.
Herb Pobóg | |
Typ herbu | |
---|---|
Zawołanie |
Pobodze |
Alternatywne nazwy |
Pobodze, Pobog, Pobożanie, Pobożanicz, Pobożany, Pobożenie, Pobożeny |
Pierwsza wzmianka |
Jan Długosz napisał o Pobogach – ad iracundiam proni, opisując ich w ten sposób jako skłonnych do gniewu, porywczych, wybuchowych[2].