Posłowie do Parlamentu Europejskiego III kadencji
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Posłowie do Parlamentu Europejskiego III kadencji?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Posłowie III kadencji do Parlamentu Europejskiego zostali wybrani w wyborach przeprowadzonych w 12 państwach członkowskich Wspólnot Europejskich pomiędzy 15 a 18 czerwca 1989. Kadencja rozpoczęła się 25 lipca 1989 i zakończyła się 18 lipca 1994.
Pomiędzy państwa członkowskie podzielono 518 mandatów. Na mocy porozumienia pomiędzy grupami socjalistów i chadeków przewodniczącym PE III kadencji był przez pierwsze 2,5 roku socjalista Enrique Barón Crespo (do 13 stycznia 1992)[1] i następnie chadek Egon Klepsch (od 14 stycznia 1992)[2].
W Parlamencie Europejskim III kadencji na jej początku powołano dziesięć frakcji politycznych. Były to:
- Grupa Socjalistów (SOC), 180 posłów,
- Europejska Partia Ludowa (Chrześcijańscy Demokraci) (EPP), 121 posłów,
- Grupa Liberalna, Demokratyczna i Reformatorska (LDR), 49 posłów,
- Grupa Demokracji Europejskiej (ED), 32 posłów,
- Grupa Zielonych w Parlamencie Europejskim (G), 30 posłów,
- Europejski Sojusz Demokratyczny (EDA), 20 posłów,
- Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej (EUL), 28 posłów,
- Grupa Techniczna Prawicy Europejskiej (DR), 17 posłów
- Unia Lewicowa (LU), 14 posłów
- Grupa Tęcza w Parlamencie Europejskim (RBW), 13 posłów[3].
Ponadto w Parlamencie Europejskim III kadencji część deputowanych pozostawała niezrzeszona (na początku kadencji 12 posłów)[3]. W trakcie kadencji doszło do przekształceń w ramach grup politycznych. Grupa Socjalistów przemianowana została na Grupę Partii Europejskich Socjalistów (PES). Grupa Demokracji Europejskiej dołączyła do EPP. Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej rozpadła się przed końcem kadencji.