Przeciąganie pod kilem
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Przeciąganie pod kilem – jedna z najokrutniejszych kar stosowanych na dawnych żaglowcach a jej stosowanie sięga czasów starożytności. Kara ta w marynarkach Holandii, Wielkiej Brytanii i Francji została zniesiona dopiero odpowiednio w 1853, 1720 i 1750[1].
Polegała na skrępowaniu kończyn skazanego, a następnie przeciągnięciu go za pomocą liny z burty na burtę pod dnem (kilem) statku.
Ciało skazańca było pocięte od ocierania o ostre krawędzie muszli skorupiaków, pokrywających podwodną część kadłuba i jeżeli nie utonął podczas przeciągania, to umierał często z powikłań zakażonych ran[2][3].
Na ogół była to kara zwyczajowa, wykonanie której zarządzał kapitan.