Rejza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rejza – zbrojna wyprawa o charakterze łupieżczym, której celem nie był trwały podbój danego terytorium, lecz przede wszystkim grabież i zdobycie niewolników[1]. Krzyżacy byli organizatorami rejz na Mazowsze, Wielkopolskę, na tereny należące do Prusów oraz na Żmudź i Litwę[1]. Rejzy Krzyżaków przeciwko Litwie nabrały intensywności po opanowaniu przez Zakon Pomorza Gdańskiego i sukcesie, jakim było podpisanie z Królestwem Polskim Pokoju w Kaliszu w 1343 roku[2]. Do czasu „wielkiej wojny” (1409–1411), gdy nasilono fiskalizm, rejzy stanowiły główne źródło dochodów państwa zakonnego.
Rejzami (wł. Razzia) nazywano też ataki piratów berberyjskich na wioski i miasta w basenie Morza Śródziemnego, których ofiarą padali ich mieszkańcy, brani w niewolę i sprzedawani na targach niewolników w Algierze, Oranie, Tunisie i Trypolisie.