Rozkułaczanie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rozkułaczanie – metoda brutalnych represji wobec chłopów będących właścicielami gospodarstw rolnych (kułaków), stosowana w ZSRR w czasach przymusowej kolektywizacji (1929–1934), po rezygnacji z polityki NEP.
Celem było przeobrażenie wsi w ZSRR w duchu komunistycznym, obejmującą przymusową kolektywizację (likwidacja indywidualnych gospodarstw rolnych i przejęcie ich ziemi przez kołchozy) oraz przekształcenie chłopów (producentów rolnych) w pracowników zatrudnionych w uspołecznionych przedsiębiorstwach rolnych (proletariat wiejski). Represyjność rozkułaczania służyła zastraszaniu całej wsi; miała zmusić chłopów do wstąpienia do kołchozu i „dobrowolnego” wyzbycia się indywidualnej własności ziemi[1].