Senatorowie IV kadencji Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (1997–2001)
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Senatorowie IV kadencji Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (1997–2001)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Senatorowie IV kadencji zostali wybrani 21 września 1997 oraz w wyniku wyborów uzupełniających 25 czerwca 2000 i 28 stycznia 2001. Senatorowie złożyli ślubowanie na pierwszym posiedzeniu Senatu IV kadencji wyznaczonym na 20 października 1997, ich kadencja upłynęła w przeddzień pierwszego posiedzenia następnego Sejmu, tj. 18 października 2001[1].
Ten artykuł dotyczy senatorów kadencji 2001–2005 Senatu RP. Zobacz też: listę senatorów kadencji 1935–1938. |
W wyniku wyborów parlamentarnych w 1997 wybrano 100 senatorów. Zostali oni wyłonieni w głosowaniu większościowym w 49 okręgach wyborczych obejmujących jedno województwo, w których wybierano 2 senatorów na zasadzie większości względnej (województwo katowickie i warszawskie – 3 senatorów)[2]. 51 nowo wybranych senatorów reprezentowało Akcję Wyborczą Solidarność (AWS), 28 kandydowało z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej (SLD), 8 Unii Wolności (UW), 5 Ruchu Odbudowy Polski (ROP), 3 Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL), 5 mandatów uzyskali kandydaci niezależni. Wśród nich znalazło się 12 kobiet i 88 mężczyzn[3]. Brak przynależności partyjnej deklarowało 63 wybranych senatorów[4]. 58 osób po raz pierwszy uzyskały mandaty w polskim parlamencie, 42 osoby posiadało doświadczenie parlamentarne wynikające z zasiadania w Sejmie lub Senacie.
1. posiedzenie Senatu VI kadencji rozpoczęło się w dniu 21 października 1997, funkcję marszałka seniora pełnił najstarszy wiekiem senator – Władysław Bartoszewski.
W trakcie kadencji pięciokrotnie w dwóch terminach przeprowadzono wybory uzupełniające. W trzech przypadkach przyczyną ich zarządzenia było zrzeczenie się mandatu senatorów wybranych w wyborach parlamentarnych w 1997, po jednym – śmierć senatora i orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Warszawie o złożeniu przez Mariana Jurczyka niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego.