Sika (lud)
lud indonezyjski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sika, także Sikka[1][2] – indonezyjska grupa etniczna z przesmyku środkowo-wschodniej części wyspy Flores, zamieszkująca obszar administracyjny (kabupaten) Sikka[2]. Ich populacja wynosi 180 tys. osób[3]. Należą do grupy ludów bima-sumbajskich[4].
Populacja |
180 tys. |
---|---|
Miejsce zamieszkania | |
Język | |
Religia |
chrześcijaństwo (katolicyzm), wierzenia tradycyjne |
Grupa | |
Pokrewne |
Posługują się językiem sika z wielkiej rodziny austronezyjskiej[1][2]. Pod względem językowym są blisko spokrewnieni z ludem Solor[3]. Ludność Τana ’Ai, zamieszkująca tereny górskie, ma odrębną tożsamość etnolingwistyczną[1].
Są mieszanym ludem o pochodzeniu malajsko-papuaskim[5]. Stanowią autochtoniczną populację wyspy Flores. Ludność górska ma bardziej tradycyjną kulturę materialną niż mieszkańcy wybrzeża, którzy znaleźli się pod wpływem misjonarzy chrześcijańskich i przejęli elementy kultury europejskiej[2]. Wyznają katolicyzm, część z nich utrzymuje tradycyjne wierzenia (kult przodków i kulty agrarne)[2].
Zajmują się rolnictwem opartym na systemie żarowym (ryż, kukurydza, maniok, proso, sorgo). Na zachodzie obszaru przybrzeżnego stosują nawadnianie. Rozwinęli rzemiosło – tkactwo i plecionkarstwo[2].
U grup zachodnich podstawą organizacji społecznej są rody patrylinearne. U grup wschodnich występuje bilateralny system pokrewieństwa[2].