Stalag I E
niemiecki obóz jeniecki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Stalag I E?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Stalag I E (oflag 56) – niemiecki obóz jeniecki okresu II wojny światowej.
Typ | |
---|---|
Odpowiedzialny | |
Zakończenie działalności |
1942-11-01T00:00:00.001 1 listopada 1942(dts) |
Terytorium | |
Miejsce | |
Powierzchnia |
50 ha |
Narodowość więźniów | |
Liczba ofiar |
11 070 |
Komendanci |
mjr von Rintelen |
brak współrzędnych |
Wiosną 1941 roku w oflagu VI E w Soest w Westfalii została powołana komenda oflagu 56 oraz batalion wartowniczy. Z dniem 25 maja 1941 OKW przekazało komendę obozu do dyspozycji I Okręgu Wojskowego. Po agresji na ZSRR rozpoczęto w Boguszach organizować obóz jeniecki[1].
Pierwsi jeńcy sowieccy przybyli obozu już w czerwcu 1941 roku. W sierpniu 1941 było już ich około 10 000. W październiku w obozie wybuchła epidemia tyfusu plamistego. Podjęto decyzję decyzji o czasowej likwidacji oflagu[2]. Na dzień 1 lutego 1942 w obozie znajdowało się 2186 jeńców, a 1 maja pozostało jedynie 22[3]. Latem obóz odtworzono i nadano mu nazwę Stalag I E. Na dzień 1 sierpnia w obozie było już 609 osób[3]. Z dniem 1 listopada 1942 ostatecznie zlikwidowano obóz, a załogę przeniesiono do Norwegii. Szacuje się, że w obozie zginęło około 10 000 Rosjan i 500 Włochów[3]. Po wojnie część zwłok ekshumowano i pochowano na cmentarzu w Boguszach. Spoczywa na nim 11 070 ofiar[4] .