Stosunki morfosyntaktyczne
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stosunki morfosyntaktyczne – system używany do odróżniania argumentów czasowników przechodnich i czasowników nieprzechodnich[1].
Typowe czasowniki przechodnie mają zazwyczaj dwa argumenty, określane terminami agens i patiens (a często nieprecyzyjnie – podmiot i dopełnienie). Typowe czasowniki nieprzechodnie mają jeden argument, określany terminem doznający (ang. experiencer); w języku polskim stosuje się tu powszechnie nazwę „podmiot zdania nieprzechodniego”[2].