Służba weterynarii (II RP)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Służba weterynarii – dział administracji Wojska Polskiego II RP.
Głównymi zadaniami służby weterynaryjnej była ochrona stanu zdrowotnego zwierząt używanych w wojsku oraz kontrola fachowa nad mięsem i produktami pochodzenia zwierzęcego przeznaczonymi na potrzeby wojska. Do wykonania tych zadań, służba weterynaryjna rozporządzała specjalistycznym personelem i zakładami służby weterynaryjnej. Personel służby stanowił: korpus oficerów weterynaryjnych, chorążowie weterynaryjni i szeregowi weterynaryjni (majstrzy podkuwacze i sanitariusze weterynaryjni). Działalnością służby weterynaryjnej kierowali szefowie weterynaryjni Okręgów Korpusów. Pozostały personel służby weterynaryjnej (również niefachowy personel wojskowy i cywilny, przydzielony do służby weterynaryjnej), pełnił rolę organów wykonawczych.
30 grudnia 1921 minister spraw wojskowych rozkazem L. 86000/21. E.G. zatwierdził pokojową obsadę personalną oficerów korpusu weterynaryjnego i polecił wprowadzić ją w życie do 25 stycznia 1922[1].