Tolerancja kształtu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tolerancja kształtu – odchyłki kształtu elementu rzeczywistego od jego nominalnego odpowiednika.
W normie ISO 1101 tolerancja geometryczna określona jest jako przestrzeń (pole tolerancji), w którym powinna zawierać się powierzchnia lub linia elementu rzeczywistego. Od roku 2017 obowiązuje czwarta edycja normy ISO 1101:2017[1], która zastąpiła normę ISO 1101:2012.
Odchyłki kształtu dzieli się na:
- prostoliniowości (ang. straightness)
- płaskości (ang. flatness)
- okrągłości (ang. roundness)
- walcowości (ang. cylindricity)
- profilu linii (ang. line profile)
- profilu powierzchni (ang. surface profile).
Charakterystycznymi (wyidealizowanymi) przypadkami:
- prostoliniowości i płaskości są wypukłość i wklęsłość,
- okrągłości – owalność i trójgraniastość,
- walcowości – stożkowatość, baryłkowatość i siodłowatość.