Województwo elbląskie (I Rzeczpospolita)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo elbląskie lub województwo nyderlandzkie[1][2] (łac. palatinatus elbingensis) – województwo ze stolicą w Elblągu, utworzone (wraz z królewieckim, chełmińskim i pomorskim) przez Kazimierza IV Jagiellończyka po inkorporacji Prus do Korony Polskiej w 1454 roku[3][4]. Po II pokoju toruńskim zostało przemianowane na województwo malborskie[5].
Ten artykuł dotyczy województwa elbląskiego w I Rzeczypospolitej. Zobacz też: województwo elbląskie w latach 1975 - 1998. |