Wojna podwodna w latach 1914–1918
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojna podwodna w latach 1914–1918 – pierwsze w historii starcie na dużą skalę flot podwodnych świata oraz sił zwalczania okrętów podwodnych podczas I wojny światowej.
I wojna światowa | |||
Mapa alianckich statków zatopionych przez niemieckie U-Booty w 1915 roku | |||
Czas |
28 lipca 1914 – 11 listopada 1918 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
Ocean Atlantycki, Morze Północne, Morze Śródziemne, Morze Czarne | ||
Wynik |
zwycięstwo aliantów | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych |
W momencie wybuchu I wojny światowej brytyjska Royal Navy i francuska Marine nationale były największymi na świecie użytkownikami okrętów podwodnych; każda z tych flot miała dwukrotnie więcej okrętów podwodnych niż flota cesarskich Niemiec[1]. Ówczesna flota rosyjska miała stosunkowo długą tradycję operacji podwodnych, jej siły były jednak podzielone między Bałtyk i Morze Czarne. Żadna z flot nie posiadała klarownej doktryny użycia swoich sił podwodnych, ani rzeczywistej świadomości, w jakim kierunku mogą rozwinąć się przyszłe wojenne operacje podwodne.