Wytrzymałość na rozciąganie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wytrzymałość na rozciąganie to naprężenie odpowiadające największej sile rozciągającej uzyskanej w czasie statycznej próby rozciągania, odniesionej do pierwotnego pola przekroju poprzecznego tej próbki[1]:
gdzie:
- – największa siła rozciągająca niepowodująca przewężenia próbki,
- – pole przekroju poprzecznego roboczej części przed obciążeniem próbki.
Na wykresie z próby rozciągania reprezentowane jest przez maksimum krzywej.