Zakerzonie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zakerzonie, Zakierzonie, Zak(i)erzoński Kraj, Zak(i)erzonia (od ukr. Закерзоння) – publicystyczna nazwa nadana przez część historyków i publicystów ukraińskich ziemiom leżącym na zachód od linii Curzona, które według nich znajdują się na dawnym etnicznym i historycznym terytorium ukraińskim, to znaczy Łemkowszczyźnie i Nadsaniu oraz części Lubaczowszczyzny, Rawszczyzny, Sokalszczyzny, Chełmszczyzny i Podlasia. Był to teren obejmujący 19 000 km², zamieszkany przez około 1,5 mln osób.
Termin „Zakerzoński Kraj” używany był w publicystyce OUN-B i nomenklaturze UPA[1].
Termin „Zakerzonie” obejmuje część obszaru obecnego województwa podkarpackiego oraz drobne części małopolskiego i lubelskiego. Tereny te były zamieszkane głównie przez ludność polską, natomiast mniejszości narodowe stanowili, między innymi, Łemkowie, Bojkowie i Ukraińcy[2].