Zamachy w Norwegii (2011)
zamachy terrorystyczne w Norwegii w 2011 roku, których sprawcą był Anders Breivik / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Zamachy w Norwegii (2011)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Zamachy w Norwegii – dwa zamachy terrorystyczne przeprowadzone 22 lipca 2011 roku przez ekstremistę Andersa Behringa Breivika. Zamachy były wymierzone w rząd norweski, przypadkowe osoby i młodzieżówkę rządzącej Partii Pracy. Łącznie zginęło 77 osób, a 319 zostało rannych.
Panorama Oslo 30 minut po wybuchu bomby | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Data | |||
Godzina |
Oslo: 15:25 | ||
Liczba zabitych |
Oslo: 8 osób | ||
Liczba rannych | |||
Typ ataku |
Oslo: wybuch bomby użyto:
Utøya: strzelanina | ||
Sprawca | |||
59°54′54,8″N 10°44′46,0″E | |||
| |||
|
Pierwszy atak miał miejsce o godz. 15:20[3] kiedy doszło do wybuchu bomby w centrum Oslo przy Regjeringskvartalet przed biurem premiera Jensa Stoltenberga oraz innymi budynkami rządowymi[4] – eksplozja zabiła 8 osób i raniła co najmniej 209 innych, w tym 12 ciężko.
Drugi atak miał miejsce niecałe dwie godziny później na obozie zorganizowanym przez Arbeidernes Ungdomsfylking, młodzieżówkę Norweskiej Partii Pracy na wyspie Utøya. Sprawca otworzył ogień do przebywającej tam młodzieży. Zabił 69 osoby, ranił co najmniej 110 innych, w tym 55 ciężko. Wśród zabitych byli przyjaciele premiera Stoltenberga oraz przybrany brat norweskiej księżniczki Mette-Marit[5].
Zamachy były największą tragedią w Norwegii od czasów II wojny światowej, a strzelanina na wyspie Utøya jest najkrwawszą masową strzelaniną popełnioną przez jednego człowieka w historii świata. Unia Europejska, NATO i wiele państw przesłało wyrazy wsparcia dla dotkniętej atakami Norwegii i potępiło zamachy.
Norweska policja aresztowała 32-letniego norweskiego prawicowego ekstremistę Andersa Behringa Breivika[6], który następnie został oskarżony o obydwa ataki[7] i o to, że kierował się pobudkami ideologicznymi. Sprawca był sympatykiem skrajnej prawicy i należał do Partii Postępu. 24 sierpnia 2012 roku został skazany na 21 lat pozbawienia wolności, co jest najwyższym wymiarem kary w Norwegii[8].