Zamek w Solcu nad Wisłą
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zamek w Solcu nad Wisłą – zamek wzniesiony przez Kazimierza Wielkiego ze względu na strategiczne położenie Solca na szlakach handlowych. O wzniesieniu zamku przez króla pisali kronikarze: Janko z Czarnkowa i Jan Długosz. Dokumenty mówiące o istnieniu zamku pochodzą już z 1394 roku. Zamek Kazimierza Wielkiego składał się z cylindrycznej wieży i budynku mieszkalnego[2].
nr rej. 328/A z 21.06.1967 oraz 155/A z 16.03.1982[1] | |||
Pozostałości zamku | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Typ budynku | |||
Rozpoczęcie budowy |
XIV w. | ||
Pierwszy właściciel | |||
Kolejni właściciele | |||
51°08′08″N 21°46′11″E | |||
|
Przez cały okres swego istnienia zamek solecki jako dobro królewskie nadawany był w dzierżawę zasłużonym rodom możnowładczym. W latach 1615–1627 został rozbudowany i umocniony trzema bastionami przez księcia Krzysztofa Zbaraskiego. Podczas tej przebudowy zbudowano fortyfikację na planie prostokąta z bastionami umieszczonymi w trzech narożach. Bastion czwarty, południowo-zachodni przylegał do starszych zabudowań. W lustracji z roku 1654 opisano m.in. prowadzący z miasta do zamku most z poręczami „cudną robotą zrobionymi”, zamkową łaźnię z „fontaną ze smokiem z konch albo skorup morskich” oraz ogród włoski na zamkowym podwórzu[2].
W roku 1656 zamek został zdobyty i zniszczony przez wojska szwedzkie. Około roku 1780 obiekt częściowo odbudowano. Do zamieszkania nadawał się do XIX wieku, kiedy zaczęto rozbierać jego szczątki. Do dziś zachowały się dolne partie murów zamkowych.
Na terenie zamku nie było dotychczas badań archeologicznych ani architektonicznych[2].