Zasanie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zasanie – północna część miasta Przemyśla, na lewym brzegu Sanu. Współrzędne geogr. obejmują zakres od 49°46'50" do 49°49'14"N i od 22°43'30" do 22°48'29" E[1]. Współrzędne głównego węzła komunikacyjnego (Placu Konstytucji 3 Maja) to 49°47'10"N 22°46'E
Zobacz też: inne znaczenia. |
część miasta Przemyśla | |
widok na Zasanie (z ul. Jacka Kaczmarskiego) | |
Państwo | |
---|---|
Miasto | |
SIMC |
0972022 |
Powierzchnia |
13,651 km² |
Populacja (2014) • liczba ludności |
|
• gęstość |
2640 os./km² |
Strefa numeracyjna |
16 |
Kod pocztowy |
37-700 |
Tablice rejestracyjne |
RP |
Położenie na mapie Przemyśla | |
49°47′10″N 22°46′00″E |
Znajduje się tu przystanek kolejowy Przemyśl Zasanie.
Przez Zasanie biegnie droga E40 na Kraków. Zlokalizowany jest tutaj szpital przy ulicy Monte Cassino. Znajduje się tutaj kilka zabytków, m.in.:
- klasztor i kościół benedyktynek (1768–1777) otoczona murem ze strzelnicami (2 poł. XVII w.)
- neogotycki kościół salezjanów z relikwiami bł. Augusta Czartoryskiego
- cerkiew Bazylianów pw. Matki Bożej Bolesnej (1931–1934)
- Pomnik Orląt Przemyskich nad Sanem
- Synagoga Zasańska
W drugiej połowie XIX wieku na ul. 3 Maja mieszkał mistrz stolarski Kleinleger zwany czarodziejem z Zasania. Stworzył w mieście pierwsze miniaturowe zoo[2].
24 grudnia 1933 r. na Zasaniu urodził się Adam Śmigielski, salezjanin i pierwszy biskup diecezji sosnowieckiej[3].
Od 27 września 1939, kiedy niemieckie wojska okupacyjne wycofały się na Zasanie, do ataku na ZSRR 22 czerwca 1941 Zasanie stało się niezależnym od Przemyśla miastem, nazywanym Deutsch-Przemysl.
W roku 1966, wraz ze Szkołą Podstawową nr 14 powstał Schron Kierowania Obroną Cywilną[4][5].