Zdrój (dwutygodnik)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zdrój – dwutygodnik wydawany w Poznaniu w latach 1917–1922, skupiający pisarzy i artystów z grup Bunt i Zdrój. Założycielem i redaktorem naczelnym pisma był Jerzy Hulewicz. Podtytuł periodyku brzmiał „poświęcony sztuce i kulturze umysłowej”[1]. Aż do ostatniego numeru czasopismo nie miało komitetu redakcyjnego, powołano go dopiero przed wydaniem ostatniego zeszytu. W jego skład weszli, oprócz redaktora naczelnego, Witold Hulewicz (pseudonim Olwid, brat Jerzego), Zenon Kosidowski i Władysław Skotarek. Wydawcą pisma do 1920 była poznańska Spółka Wydawnicza „Ostoja”, następnie Nakład Braci Hulewiczów. Redakcja mieściła się przy placu Wolności (wówczas plac Wilhelmowski)[1].
Częstotliwość | |
---|---|
Państwo | |
Adres |
plac Wilhelmowski 17 (dzisiejszy pl. Wolności), Poznań |
Wydawca |
Spółka Wydawnicza „Ostoja”, od 1920 roku Nakład Braci Hulewiczów |
Tematyka |
polityczno-społeczna |
Język |
polski |
Pierwszy numer |
1917 |
Ostatni numer |
1922 |
Redaktor naczelny | |
Średni nakład |
1500 egz. |
Format | |
Liczba stron |
32 |
OCLC |
Wysokość nakładu sięgała 1500 egzemplarzy. W byłym Księstwie Poznańskim w styczniu 1918 roku „Zdrój” liczył ok. 650 prenumeratorów, w Galicji – 50, w Warszawie – 500[2]. Tych ok. 1200 stałych czytelników zapewniało płynność finansową pisma, natomiast sprzedaż pozostałych egzemplarzy odbywała się głównie poprzez księgarnie.