Łańcuch atomów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Łańcuch atomów – termin oznaczający dowolną grupę atomów połączonych szeregowo jeden za drugim wiązaniami chemicznymi, które tworzą razem szkielet cząsteczek chemicznych[1].
Termin ten jest najczęściej stosowany w chemii organicznej do łańcucha atomów węgla, które tworzą zasadniczy szkielet większości cząsteczek związków organicznych[2]. Według terminologii IUPAC wyróżnia się[1]:
- łańcuch główny - jest to zawsze najdłuższy z występujących w cząsteczce łańcuchów atomu węgla
- łańcuch boczny - boczne odgałęzienie od łańcucha głównego, które musi być od niego krótsze.
Wyróżnianie łańcuchów głównych i bocznych występujących w cząsteczkach związków organicznych stanowi podstawę ich nazewnictwa systematycznego, które tworzy się od nazw węglowodorów, w których występuje analogiczny układ łańcucha głównego i bocznych.
Szczególnie długie łańcuchy atomów występują w polimerach, dla których Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej definiuje pojęcie łańcucha[3], polimeru rozgałęzionego[4], miejsca rozgałęzienia[5], łańcucha bocznego[6] i in. powiązane pojęcia.