Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku (pot. certyfikat energetyczny) – termin wprowadzony w polskim ustawodawstwie z dniem 1 stycznia 2009 roku[1], jako wdrożenie dyrektywy 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z 16 grudnia 2002 roku, której celem była poprawa sprawności energetycznej budynków[2]. Aktualnie zagadnienia te są uregulowane przez odrębną ustawę z dnia 29 sierpnia 2014 o charakterystyce energetycznej budynków[3] oraz rozporządzenie w sprawie metodologii wyznaczania charakterystyki energetycznej budynku lub części budynku oraz świadectw charakterystyki energetycznej[4]. Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku jest ważne 10 lat.
Nie należy mylić sprawdzenia charakterystyki energetycznej budynku z audytem energetycznym, który wynika z odmiennych aktów prawnych i jest używany dla potrzeb termomodernizacji.