மியான்மர்
தென்கிழக்காசியாவிலுள்ள ஒரு நாடு / From Wikipedia, the free encyclopedia
மியன்மார் அல்லது மியான்மர் அல்லது மியான்மார் அல்லது பர்மா (Myanmar) (myan-MAR-'[5] /miɑːnˈmɑːr/ (கேட்கⓘ) mee-ahn-MAR-',[6] /miˈɛnmɑːr/ mee-EN-mar or /maɪˈænmɑːr/ my-AN-mar (also with the stress on first syllable); பருமிய உச்சரிப்பு: [mjəmà]),[nb 1][7][8][9][10] என்பது ஆசியாவில் தென்கிழக்கு பகுதியில் அமைந்த இறைமையுள்ள நாடாகும். இது இன்றைய இரும்புத் திரை நாடு ஆகும். 1989ம் ஆண்டு பர்மா என்ற நாட்டின் பெயரை மியான்மர் நைங்கண்டௌ என்று மாற்றினர். வங்காளதேசம், இந்தியா, சீனா, லாவோஸ் மற்றும் தாய்லாந்து இந்நாட்டின் எல்லைகளாக விளங்குகின்றன. இந்த நாட்டின் 2014ம் ஆண்டிற்கான மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின் அடிப்படையில் இந்நாட்டின் மக்கள் தொகை எதிர்பார்த்ததை விடவும் குறைவாக 51 மில்லியன் எனக் கணக்கெடுக்கப்பட்டுள்ளது.[11] Myanmar is 676,578 square kilometres (261,227 sq mi) in size. முன்னைய தலைநகராக ரங்கூன் இருந்தது. பின்னர் யங்கோன் எனப் பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது. 2006 ஆம் ஆண்டின் பின்னர் மியான்மரின் தலைநகராக நைப்பியித்தௌ மாற்றியமைக்கப்பட்டது. இதன் மிகப்பெரிய நகரம் யங்கோன் ஆகும். [1]
மியன்மார் ஒன்றியக் குடியரசு Republic of the Union of Myanmar ပြည်ထောင်စု သမ္မတ မြန်မာနိုင်ငံတော် Pyidaunzu Thanmăda Myăma Nainngandaw | |
---|---|
நாட்டுப்பண்:
| |
தலைநகரம் | நைப்பியிதோ |
பெரிய நகர் | யங்கோன் (ரங்கூன்) |
ஆட்சி மொழி(கள்) | பருமிய மொழி |
பிராந்திய மொழிகள் |
|
Official scripts | பருமியம் |
இனக் குழுகள் ([1]) | |
சமயம் | தேரவாத பௌத்தம் |
மக்கள் | Burmese / Myanma |
அரசாங்கம் | ஒற்றையாட்சி நாடாளுமன்றம் குடியரசு (அரசு) |
• சனாதிபதி | க்டின் கியவ் |
• மாநில ஆலோசகர் | ஆங் சான் சூச்சி |
• உப சனாதிபதி | மியின் சுவே |
• 2ம் உப ஜனாதிபதி | ஹென்றி வான் தியோ |
சட்டமன்றம் | ஒன்றிய கூடல் |
• மேலவை | தேசிய இனங்களின் இல்லம் |
• கீழவை | பிரதிநிதிகளின் இல்லம் |
உருவாக்கம் | |
• பகன் இராச்சியம் | 23 திசம்பர் 849 |
• துனூ வம்சம் | 16 ஒக்டோபர் 1510 |
• கொன்புங் வம்சம் | 29 பெப்ரவரி 1752 |
• சுதந்திரம் (ஐக்கிய இராச்சியம்-இலிருந்து) | 4 சனவரி 1948 |
• கோப் டேடாட் | 2 மார்ச் 1962 |
• புதிய அரசியலமைப்பு | 30 மார்ச் 2011 |
பரப்பு | |
• மொத்தம் | 676,578 km2 (261,228 sq mi) (40வது) |
• நீர் (%) | 3.06 |
மக்கள் தொகை | |
• 2014 கணக்கெடுப்பு | 51,486,253[2] (25வது) |
• அடர்த்தி | 76/km2 (196.8/sq mi) (125வது) |
மொ.உ.உ. (கொ.ஆ.ச.) | 2015 மதிப்பீடு |
• மொத்தம் | $269.996 பில்லியன்[3] |
• தலைவிகிதம் | $5,207[3] |
மொ.உ.உ. (பெயரளவு) | 2015 மதிப்பீடு |
• மொத்தம் | $73.620 பில்லியன்[3] |
• தலைவிகிதம் | $1,419[3] |
மமேசு (2014) | 0.536[4] தாழ் · 148வது |
நாணயம் | பர்மிய கியத் (K) (MMK) |
நேர வலயம் | ஒ.அ.நே+06:30 (MMT) |
வாகனம் செலுத்தல் | வலது |
அழைப்புக்குறி | +95 |
ஐ.எசு.ஓ 3166 குறியீடு | MM |
இணையக் குறி | .mm |
மியன்மாரின் மேல் பர்மாவின் பியு நகர மாநிலங்களிலும், கீழ் பர்மாவில் மொன் இராச்சியத்திலும் திபெத்திய-பர்மிய மொழியை பேசிய முற்கால குடியேற்றவாதிகள் காணப்பட்டனர்.[12] 9ம் நூற்றாண்டில், பாமர் மக்கள் மேல் ஐராவதி பள்ளதாக்கிற்குள் நுழைந்ததன் பின் 1050களில் பகன் இராச்சியம் உருவாக்கப்பட்டது. பின்னர் பருமிய மொழி, கலாச்சாரம் மற்றும் தேரவாத பௌத்தம் போன்றன மெல்ல மெல்லமாக நாட்டின் உரித்தானவையாக மாறின. மொங்கோலிய படையெடுப்பின் காரணமாகவும், பல போரிடக்கூடிய மாநிலங்கள் எழுந்ததன் காரணமாகவும் பகன் இராச்சியம் வீழ்ச்சியடைந்தது. 16ம் நூற்றாண்டில், துங்கு வம்சத்தினால் மியன்மார் மீண்டும் ஒன்றிணைக்கப்பட்டதன் பின், இந்த நாடு தெற்காசியாவின் வரலாற்றில் குறுகிய காலத்திற்கு மிகப்பெரிய பேரரசாக எழுச்சியடைந்தது. [13] 19ம் நூற்றாண்டின் முற்காலத்தில் கொன்புங் வம்சம் நவீன மியன்மாரினை உள்ளடக்கிய ஒரு பகுதியையும், மணிப்பூர் மற்றும் அசாம் ஆகியவற்றையும் குறுகிய காலத்திற்கு ஆட்சி செய்தது. மியன்மாரை பிரித்தானியர் மூன்று ஆங்கிலேய-பர்மியப் போர்களின் பின் 19ம் நூற்றாண்டில் கைப்பற்றினர். அதன் பின் மியன்மார் பிரித்தானிய ஆட்சியின் கீழ் பிரித்தானிய குடியேற்ற நாடாக மாறியது. 1948 இல் மியன்மார் பிரித்தானியரிடமிருந்து சுதந்திரம் பெற்று சுதந்திர நாடாகியது. முதலில் சனநாயக நாடாக இருந்து பின்னர் 1962ல் இராணுவ சர்வாதிகாரமாகிய கோப் டேடட்டாக மாறியது .