ชาวอีบัน
From Wikipedia, the free encyclopedia
ชาวอีบัน (มลายู: Iban) หรือ ชาวไดยักทะเล เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ย่อยของชาวไดยักบนเกาะบอร์เนียว ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ข้อมูลเบื้องต้น ประชากรทั้งหมด, ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ ...
ประชากรทั้งหมด | |
---|---|
ราว 2,000,000+ | |
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
เกาะบอร์เนียว: | |
มาเลเซีย | 1, 300, 172[1] |
อินโดนีเซีย | 964,885[2] |
530,000[3] | |
บรูไน | 360,800[4] |
ภาษา | |
อีบัน (ส่วนใหญ่), อังกฤษ ,อินโดนีเซีย, ภาษามลายูสำเนียงซาราวัก | |
ศาสนา | |
ศาสนาคริสต์ (โรมันคาทอลิกและนิกายแองกลิคัน), วิญญาณนิยม, อิสลาม | |
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง | |
กันตู, มัวลัง, เซิมเบรวง, บูเกา, เซบารู |
ปิด
แต่เดิมชาวอีบันเป็นที่รู้จักในฐานะนักล่าหัวมนุษย์และผู้เร่ร่อน มีชื่อเสียงด้านความน่ากลัวในฐานะชนเผ่าที่แข็งแกร่งและมีความสามารถทางการรบ จนการเข้ามาของชาวยุโรป ต่อมาเข้าครอบครองพื้นที่บริเวณนี้ ทำให้การล่าหัวมนุษย์เริ่มหายไป อย่างไรก็ดีประเพณีอื่น ๆ ของชนเผ่ารวมถึงภาษาอีบันยังคงสืบเนื่องต่อมา ประชากรชาวอีบันส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในรัฐซาราวัก ประเทศมาเลเซีย ประเทศบรูไน และจังหวัดกาลีมันตันตะวันตก ประเทศอินโดนีเซีย บ้านพื้นเมืองในจังหวัดกาลีมันตันตะวันตกเรียกว่า รูมะห์ปันไจ (rumah panjai) หรือ เบตัง (betang)[5][6]