สงครามบาร์บารีครั้งที่หนึ่ง
From Wikipedia, the free encyclopedia
สงครามบาร์บารีครั้งที่หนึ่ง (ค.ศ. 1801-1805) หรือสงครามชายฝั่งบาร์บารี หรือสงครามทริโปลีตัน คือสงครามระหว่างสหรัฐอเมริกา (และกองเรือสวีเดนที่เข้ามาร่วมด้วยในระยะเวลาหนึ่ง) กับกลุ่มรัฐทางตอนเหนือของทวีปแอฟริกา เป็นที่รู้จักในนามว่า กลุ่มรัฐบาร์บารี ซึ่งประกอบด้วยรัฐสุลต่านโมร็อกโคและดินแดนอัลเจียร์ส, ตูนิสและทริโปลีที่มีผู้แทนจากจักรวรรดิออตโตมานเป็นผู้สำเร็จราชการในนาม แต่มีสถานะเป็นรัฐเอกราชโดยพฤตินัย
ข้อมูลเบื้องต้น สงครามบาร์บารี, วันที่ ...
สงครามบาร์บารี | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
เรือฟรีเกตฟิลาเดลเฟียถูกวางเพลิง ที่ท่าเรือในทริโปลี | |||||||
| |||||||
คู่สงคราม | |||||||
สหรัฐอเมริกา สวีเดน (จนถึง ค.ศ. 1802) ราชอาณาจักรซิซิลีทั้งสอง | กลุ่มรัฐบาร์บารี (รัฐใต้อาณัติของจักรวรรดิออตโตมาน) | ||||||
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
ริชาร์ด เดล วิลเลียม อีตัน เอ็ดเวิร์ด พรีเบิล รูดอล์ฟ ซีเดอร์สตรอม | ยูซุฟ คารามันลี | ||||||
กำลัง | |||||||
สหรัฐอเมริกา เรือรบ 7 ลำ นาวิกโยธินสหรัฐฯ 7 นาย ทหารรับจ้างชาวกรีกและชาวอาหรับประมาณ 500 นาย สวีเดน เรือฟรีเกต 3 ลำ | โจรสลัด 4,000 นาย | ||||||
ความสูญเสีย | |||||||
สหรัฐอเมริกา เสียชีวิต 35 นาย บาดเจ็บ 64 นาย ไม่ทราบจำนวนทหารรับจ้างที่บาดเจ็บหรือเสียชีวิต | เสียชีวิต 800 นาย บาดเจ็บ 1,200 นาย |
ปิด
สงครามมีสาเหตุมาจากการที่โจรสลัดบาร์บารีโจมตีเรือพาณิชย์อเมริกัน เพื่อจับลูกเรือมาเป็นตัวประกันเพื่อเรียกค่าไถ่ และเรียกร้องบรรณาการเป็นค่าคุ้มครองไม่ให้เกิดการโจมตีขึ้นอีก ไม่ต่างจากที่ปฏิบัติต่อเรือพาณิชย์ของชาติยุโรปอื่นๆ[1]