Millî dil
From Wikipedia, the free encyclopedia
Millî dil veya ulusal dil, bir ulusla fiili veya hukuken bir bağlantısı bulunan dildir. Bir ülkenin topraklarında birinci dil olarak konuşulan bir veya daha fazla dil, gayri resmi olarak veya mevzuatta ülkenin ulusal dilleri olarak belirtilebilir. Ulusal diller 150'den fazla dünya anayasasında belirtilmiştir.[1]
SPK Brann, bir yönetim biçiminde ulusal dil için birbirinden farklı dört anlam olduğunu öne sürer. Bunlar:[2]
- Belirli bir grubun bölgesel dili
- "Bölgesel dil" (koro)
- Bir ülke genelinde kullanılan "ortak dil veya topluluk dili"
- Hükûmet tarafından kullanılan ve belki de sembolik bir değeri olan "merkezî dil"
Sonuncuya genellikle resmî dil unvanı verilir. Bazı durumlarda (örneğin, Filipinler), birkaç dil resmî olarak belirlenebilir.