Tabiiy landshaft arxitekturasi
From Wikipedia, the free encyclopedia
Tabiiy landshaft arxitektura — bu inson yashashi va tabiiy dunyo oʻrtasidagi uygʻunlikni targʻib qiluvchi arxitektura falsafasi hisoblanadi. Bunda ob’ekt bilan xushyoqish va yaxshi integratsiyani maqsad qilgan dizayn yondashuvlari orqali erishiladi, shuning uchun binolar, mebellar va atrof-muhit birlashgan va uygʻun holda boʻladi hamda oʻzaro bogʻliq kompozitsiyaning bir qismiga aylanadi. Bu uslub tabiat bilan uygʻunlashish demakdir.
Tabiiy ladshaft — bu atama uslubda tabiiy materiallardan foydalanish metodikasi demakdir[1][2].