เอลาม หรือ จักรวรรดิเอลาไมท์ (อังกฤษ: Elam หรือ Elamite Empire; ลิเนียร์อีลาไมต์: hatamti; อักษรรูปลิ่มเอลาไมต์: 𒁹𒄬𒆷𒁶𒋾 haltamti; ซูเมอร์: 𒉏𒆠 elam; แอกแคด: 𒉏𒈠𒆠 elamtu; ฮีบรู: עֵילָם ʿēlām; เปอร์เซียเก่า: 𐎢𐎺𐎩 hūja)[1][2] เป็นอารยธรรมโบราณที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของอิหร่านปัจจุบัน เอลามเป็นศูนย์กลางทางตะวันตกสุดและทางตะวันตกเฉียงใต้ของอิหร่านปัจจุบันที่ครอบคลุมตั้งแต่ที่ลุ่มคูเซสสถาน (Khuzestan) และ จังหวัดอิลาม (Ilam Province) ที่เป็นต้นกำเนิดของคำว่า “เอลาม” ไปจนถึงจิรอฟท์ในจังหวัดเคอร์มาน (Kerman province) และเบอร์เนดในซาโบล (Zabol) [ต้องการอ้างอิง] และรวมทั้งบางส่วนเล็กน้อยของทางใต้ของอิรัก จักรวรรดิเอลาไมท์รุ่งเรืองอยู่ระหว่าง 2800 ปีจนถึง 550 ปีก่อนคริสต์ศักราช
ข้อมูลเบื้องต้น ชื่อภาษาท้องถิ่น, ภูมิภาค ...
ปิด
ข้อมูลเบื้องต้น ประวัติศาสตร์อิหร่านแผ่นดินใหญ่, กษัตริย์แห่งเปอร์เชีย ...
ประวัติศาสตร์อิหร่านแผ่นดินใหญ่ |
|
|
กษัตริย์แห่งเปอร์เชีย |
ก่อนยุคใหม่ |
|
|
ยุคใหม่
สสซ = สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียต |
|
|
|
|
อีรักออตโตมัน | 1632–1919 |
กษัตริย์ฮาชิไมท์ | 1920–1958 |
การปฏิวัติและสาธารณรัฐ | 1958–2003 |
สาธารณรัฐอิรัก | ตั้งแต่ 2004 |
|
|
|
ปิด
ตั้งอยู่ทางตะวันออกของเมโสโปเตเมียเอลามเป็นส่วนหนึ่งของเมืองในตะวันออกโบราณระหว่างยุคทองแดง (Chalcolithic) การเริ่มใช้บันทึกโดยตัวอักษรจากตั้งแต่ 3000 ปีก่อนคริสต์ศักราชประจวบกับประวัติศาสตร์ของเมโสโปเตเมีย ในสมัยเอลาไมท์โบราณ (ยุคสัมริดตอนกลาง) เอลามประกอบด้วยกลุ่มราชอาณาจักรบนที่ราบสูงอิหร่านที่มีศูนย์กลางอยู่ที่อันชาน และจากราวศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสต์ศักราชศูนย์กลางก็ย้ายไปอยู่ที่ซูซา (Susa) บนที่ราบต่ำคูเซสสถาน วัฒนธรรมของเอลามมีบทบาทสำคัญในหมู่ชนกูเทียน (Gutian people) โดยเฉพาะในสมัยที่จักรวรรดิอคีเมนียะห์เข้ามาแทนที่และภาษาเอลาไมท์ยังคงใช้เป็นภาษาราชการ
ภาษาเอลาไมท์ไม่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลภาษาใดๆ และดูเหมือนจะเป็นภาษาอิสระเช่นภาษาสุเมเรียน แต่นักค้นคว้าบางคนเชื่อว่าเป็นส่วนหนึ่งของภาษาเอลาโม-ดราวิเดียน (Elamo-Dravidian)