بیگ
برنام ترکی به معنای فرنشین و بالادست / From Wikipedia, the free encyclopedia
بِیگ یا بَگ (به ترکی استانبولی: Bey، عربی: بیه، بای) لقبی است تُرکی[1][2][3][4][5] برابر با امیر در زبانهای فارسی و عربی. بیگ به معنای رئیس و ارباب است و در دورههای سپسینتر گاه معنای شاهزاده نیز یافتهاست. مؤنث بیگ، بیگم است.[1]
بیگ عنوانی در بین اقوام تُرک است که به طور سنتی به حاکمان گروههای قبیلهای کوچک، اعضای خانوادههای حاکم و مقامات مهم داده میشود. در زمان امپراتوری عثمانی، بیگ لقبی بود برای فرماندار یک استان که با پرچم خود از دیگران متمایز بود. در تونس پس از ۱۷۰۵ این عنوان برای شخص اول کشور (سلطان، حاکم یا شاه) بهکار برده شد. بعدها "بیگ" به عنوان کلی خطاب محترمانه برای آقایان در کشورهای عربی تبدیل شد.[6]