نرگس محمدی
فعّال حقوق بشر و زندانی سیاسی ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
نرگس محمّدی (زادهٔ ۱ اردیبهشتِ ۱۳۵۱) فعّالِ حقوق بشر، زندانی سیاسی ایرانی و برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل در سالِ ۲۰۲۳ میلادی است. او عضو سابق شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان تحکیم وحدت و نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر است. محمدی کارش را در کنار ملی-مذهبیها آغاز کرد و از مخالفان نظام جمهوری اسلامی است. او اواخر دهه ۱۳۷۰ بازداشت شد اما بازداشت او در آغاز سال ۱۳۸۹ مورد توجه قرار گرفت و از آن زمان چندین بار در زندان بهسر میبرد.[2][3] همسرش تقی رحمانی نیز از فعالان سیاسی است که بیش از ۱۴ سال در زندان بودهاست.
نرگس محمّدی | |
---|---|
زادهٔ | ۱ اردیبهشت ۱۳۵۱ (۵۲ سال) زنجان، ایران |
تحصیلات | فیزیک کاربردی |
پیشه | فعال حقوق بشر |
مخالف(ها) | نظام جمهوری اسلامی ایران[1] |
مجازات(های) جزایی | ۸ سال حبس تعزیری |
همسر(ها) | تقی رحمانی (ا. ۱۳۷۸) |
فرزندان | ۲ |
جایزه(ها) |
|
بیبیسی در سال ۲۰۲۲ او را یکی از ۱۰۰ زن الهامبخش و اثرگذار در جهان معرفی کرد. در سال ۲۰۲۳، کمیته نوبل نروژ جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۳ خود را به محمدی اهدا کرد. این کمیته از نرگس محمدی به عنوان «رهبر طبیعی» جنبش زن زندگی آزادی در سپتامبر ۲۰۲۲ (شهریور ۱۴۰۱) نام برد و جایزه نوبل را به خاطر بر عهده گرفتن رهبری این اعتراضات و همچنین مبارزه شجاعانهاش برای آزادی و حقوق بشر در طول سه دهه به او اهدا کرد.[4]
نام او در سال ۲۰۲۴ در میان فهرست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار مجله تایم قرار گرفت.[5]