Granatnik RPG-2
radziecka pancerzownica / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Granatnik RPG-2?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
RPG-2 (pol. ozn. RGPpanc-2) – ręczny granatnik przeciwpancerny konstrukcji radzieckiej z okresu po II wojnie światowej.
Granatnik RPG-2 i nabój PG-2 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Obsługa |
2 żołnierzy[1] | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber |
40 mm[1] | ||
Nabój |
PG-2 kal. 80 mm[1] | ||
Wymiary | |||
Długość |
1494 mm (niezaładowany)[2] | ||
Długość lufy |
950 mm[1] | ||
Masa | |||
broni |
2,75 kg (niezaładowany)[1] | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku |
84 m/s[1] | ||
Szybkostrzelność praktyczna |
4-6 strz./min[1] | ||
Zasięg skuteczny |
150 m[1] | ||
Przebijalność pancerza |
160-180 mm | ||
|
Inspiracją do zbudowania RPG-2 były niemieckie granatniki Panzerfaust wzór 150. Zasada działania jest bardzo podobna do tej z niemieckiego protoplasty – z cienkościennej lufy wystrzeliwany jest pocisk nadkalibrowy stabilizowany za pomocą rozkładających się po strzale brzechw.
RPG-2 został wprowadzony na uzbrojenie Armii Radzieckiej w roku 1949. Był używany również w innych państwach Układu Warszawskiego. Przyjęto go na uzbrojenie Ludowego Wojska Polskiego pod nazwą 40 mm granatnik przeciwpancerny RGPpanc-2. Przez Wojsko Polskie używany od 1957 roku (zastępując czechosłowacki granatnik P-27)[3]. Granatnik znajdował się w wyposażeniu drużyny piechoty, jako jej podstawowy środek przeciwpancerny.
Granatnik RPG-2 produkowano w Chinach pod nazwą Typ-56.
Zastąpiony przez granatnik RPG-7.