Kasztelania małogoska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kasztelania małogoska – kasztelania z siedzibą (kasztelem) w Małogoszczu[1].
Kasztelania małogoska była jedną z trzech kasztelanii zapilickich, które mieściły się początkowo w prowincji łęczyckiej i księstwie łęczyckim, stanowiąc ich południowo-wschodnie krańce znajdujące się na południowy wschód od Pilicy (po jej prawej stronie). Za rządów Konrada Mazowieckiego księstwo łęczyckie utraciło w 1239 r. lub 1243 r. trzy kasztelanie zapilickie, które na stałe przeszły do księstwa sandomierskiego[2][3][4][5][6][7][8].
Kasztelania znalazła się następnie w ziemi sandomierskiej i od 1320 w województwie sandomierskim. Około połowy XIV wieku, z chwilą przeniesienia władz administracyjnych do Chęcin, Małogoszcz utracił swą rangę i aż do roku 1795 wchodził w skład powiatu chęcińskiego, będąc siedzibą starostwa niegrodowego[8][9].
Wzmianki o pierwszych kasztelanach małogoskich pochodzą z XIII wieku.