Lignina
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lignina, drzewnik[1][2][3] – organiczny związek chemiczny, heterogenny polimer zbudowany z cząsteczek fenylopropanolu, zmodyfikowanego obecnością wiązań C=C, a także grup eterowych oraz hydroksylowych[1]. Jeden z podstawowych składników drewna (obok celulozy i hemiceluloz), w którym występuje w ilości ok. 20%[4]. Buduje ścianę komórkową (zwłaszcza wtórną) u roślin[1][2] (stanowi 17–25% suchej masy drewna drzew liściastych oraz nawet 25–34% u drzew iglastych)[1]. Jest nierozpuszczalna w wodzie[2].
Ten artykuł dotyczy związku chemicznego. Zobacz też: wata celulozowa (potocznie nazywana ligniną). |
Jest drugim (po celulozie) najpowszechniejszym związkiem organicznym występującym na Ziemi. Pomimo tego, nie ma ona szerokiego zastosowania w przemyśle. Jest stosowana głównie jako opał lub nawóz. Wykorzystuje się ją niekiedy także do produkcji płyt wiórowych i laminowanych, jako składnik żywic fenolowych oraz lepiszcze w linoleum[1].
Eliminacja ligniny (fachowo zwana delignifikacją) przy pomocy wodorotlenku sodu, siarczku sodu lub dwutlenku siarki jest jednym z procesów w produkcji papieru[1].
Rozkład ligniny przeprowadzają grzyby, powodując białą zgniliznę drewna[5]. Najbardziej typowymi monomerycznymi produktami rozkładu ligniny są wanilina[1] i kwas wanilinowy.