Włókno węglowe
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Włókno węglowe (włókno karbonizowane) – włókno powstające w wyniku kontrolowanej pirolizy poliakrylonitrylu i innych polimerów organicznych, składające się prawie wyłącznie z rozciągniętych struktur węglowych podobnych chemicznie do grafitu.
Ich wysoce zorganizowana struktura typu grafitu nadaje im dużą wytrzymałość mechaniczną i powoduje, że są one nietopliwe i odporne chemicznie. Są stosowane jako materiał konstrukcyjny w wielu laminatach. Dodatek włókien węglowych powoduje też wzmocnienie żagli jachtowych oraz powoduje polepszenie właściwości materiału, z którego wykonywane są namioty.
Włókna węglowe dzieli się na dwa rodzaje[1]:
- Właściwe włókna węglowe, które zawierają 80–98% węgla, ich grafitowa struktura jest słabo rozwinięta i mało zorientowana; włókna węglowe z poliakrylonitrylu mają moduł Younga E ok. 90 GPa, a wytrzymałość na rozciąganie Rm ok. 900 MPa.
- Włókna grafitowe zawierające ok. 99% węgla z dobrze wykształconą i zorientowaną grafitową strukturą krystaliczną; włókno grafitowe z poliakrylonitrylu (PAN) mają moduł E ok. 420 GPa i wytrzymałość Rm ok. 2500 MPa[potrzebny przypis].