Kwartnik
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kwartnik (łac. denarius quartensis) – srebrna moneta bita w średniowieczu (od końca XIII w.) na Śląsku, w Wielkopolsce, w Królestwie Polskim, w państwie krzyżackim i na Pomorzu Zachodnim. Pierwsza, powszechna, gruba, niebrakteatowa moneta na ziemiach polskich[1].
Ten artykuł od 2015-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Kwartnik był monetarnym odpowiednikiem kwarty, stanowiącej 1/4 skojca, czyli 1/96 grzywny śląskiej[1]. Jego wartość wyrażona w innych monetach to: pół grosza, 8 denarów (fenigów), 16 oboli.